تلنگر :گاهی باید از جذبه های ظاهری دنیا رها شد.گاهی لازم است تا به یاد جایی باشیم که ناگهانی ما را بدان جا دعوت میکنند.آری ! همان جایی که تطهیر می شویم و ما را به بوی کافور آشنا میکند و این مقدمه ای است برای ملاقات با خدا. یکی سربلند و دیگری سربه زیر.

برای مشاهده فیلم بر روی کلیپ زیر جهت شروع کلیک کنید.

خرما نتوان خورد از اين خار كه كشتيم

ديبا نتوان بافت از اين پشم كه رشتيم  

بر لوح معاصي خط عذري نكشيديم 

پهلوي كبائر ، حسناتي ننوشتيم 

افسوس از اين عمر گرانمايه كه بگذشت

ما از سر تقصير و خطا در نگذشتيم

پيـري و جـوانـي چو شب و روز گذشتند

مـا شب شد و روز آمد و بيدار نگشتيم

سفری که همه ما چه زود یا دیر , باید برویم؛یکی با کوله باری پر و یکی بی توشه و فقیر! یکی با حقارت و اکراه و دیگری با اشتیاق محشور میشود!

یادم نمیره اولین باری که رفتیم خیلی وحشتناک بود . توی عمرم دفعه اول بود که جنازه میدیدم ، اون کنار یک جوانی بود که یخ زده بود و منتظر بودند که جنازش گرم بشه تا دست و پاش رو بتونند باز کنند . . .

بعد از اون سالهای اول طلبگی دوباره امسال هم رفتیم غسال خونه !

جاتون واقعا خالی بود ، جدی میگیم ها ، ترس نداره که ؛ فقط یکم ادم میبینه دنیا دست کیه !

ما که رفتیم داشتند یک پیرمرد رو میشستند ؛ اینقدر بنده خدا زرد بود که نگو …

همه داشتند نگاه میکردند به غسال که چیکار میکنه ، نبودین : اُه ، چقدر پنپه داخل دهان و بینی و . . . کردند که اصلا نمیشه گفت چه قدر بود .

یکی از دوستان شروع کرد به روضه خوندن ؛ ای بی کفن حسین . . .

همه تو یه حالی بودند ، یکی گریه میکرد و یکی خیره شده بود به سنگ غسال خونه . اره همین سنگی که عکسش رو گذاشتم براتون ؛ ( واقعا تا به حال به این توجه داشتیم ؟ همه انسان ها از پولدارش گرفته تا فقیرش و از آیت الله گرفته تا جاهل همه و همه باید روی این سنگ دراز بکشیند و مثل یک بچه در اختیار غسال باشند تا بشویندش )

* رفیق بیا قبل از اینکه ما رو بشویند خودمون خودمون رو یه شسته شویی بدیم تا راحت بشیم ؛ این شوستشو خیلی راحته و نیاز به کافور و سدر و غیره نداره و اون دوستی با خدا و اهل بیت هست , واقعا چقدر در شبانه روز به یاد امام زمان هستیم ؟؟؟ *

همین وسطا که دوستم داشت روضه میخوند و روی یکی از تخت هایی حمل مرده نشته بود ناگهان در غسال خونه رو زدند و گفتند که مرده داریم .

وای خدای من ، چشمتون روز بد نبینه ، جوان بود و با قیافه خونین  ( همین الان که دارم مینویسم ساعت ۲۳:۲۰ دقیقه هست و بدنم داره میلرزه ) همه خیره شده بودند به این جنازه تازه وارد تا اینکه غسال آماده شد ، چکمه ها رو پوشید و اومد نزدیک جنازه .

اوردش کنار سنگ ، گذاشتش و شروع کرد به پاره کردن لباس هاش ( هیچ وقت یادم نمیره که چطور لباس هاش رو پاره میکرد : یک تیغ برداشت و از همون بالای پیراهن میبرید تا . . .( پس خیلی به فکر مد جدید نباش چرا که از آخر پاره پاره میشه )

صورت خونی بود و من که خیلی حالم بد شده بود ، دیگه زیاد نگاه نکردم .

لباس ها رو در آورد و شروع کرد به شستن جوان اما من دیگه اصلا توان ایستادن رو نداشتم و به همون جنازه اولی اکتفا کردم و رفتم سراغ اون .

البته غسال آخرای کارش بود ، داشت کفنش رو درست میکرد تا بزاره تو کفنش ، با دو تا پارچه سر و تَه کفن رو مثل شوکلات گره زد و آماده رفتن .

من هم دیگه اومدم بیرون و با چند نفر از رفقا رفتیم ، توی راه نگاهم به سنگ هایی افتاد که خیلی قدیمی بودند و با خودم میگفتم چقدر سخت هست که از این دنیا برم و هنوز امام زمانم رو ندیده باشم . . .

دیگه راه افتادیم به سمت رستوران واسه نهار * تا حالا غذا بعد جنازه خوردید؟؟؟*

توی رستوران همه هرچی میخواستند میگفتند چون نهار قرمه سبزی بود ، بعضی ها واسه شوخی که از روحیه کسالت خارج بشیم میگفتند این ها گوشت همین جونست !!!!

 فقط خواستم بگم که بیایم قبل از رفتن خودمون رو آماده کنیم !

برگرفته از:modafein.ir